Categorie: Lidwien’s blogs

Laaggeletterden willen ook stemmen

On door lidwieninGoed bestuur, Mensenrechten, Sociaal Domein1 reactie

Voor de D66 campagne ben ik samen met Meltem gaan flyeren in Amsterdam Oost.

We hadden een paar leuke gesprekken met mensen die vaker op D66 stemden, maar nu nog even twijfelden. We hebben een aantal mensen zeker over de streep getrokken. Want wie wil er nu niet op een leuke kandidaat stemmen (Meltem staat op nr. 11 en ik op nr. 32). Daarnaast hebben we gesproken met veel andere mensen over  onder meer de woningnood en de erfpacht.

Sommige mensen zeiden dat ze niet gingen stemmen.  Soms zelfverzekerd, maar ook  wel eens nors en teleurgesteld.  En soms kun je dan niet meer doen dan mensen een fijne dag te wensen.

Wij gingen verder met het aanspreken van het publiek. Meltem en ik spraken met andere voorbijgangers over de resultaten van Meltem  in de gemeenteraad met betrekking tot de dak- en thuislozen en voor betere zorg voor mensen met een beperking. Eén van de norse niet-stemmers luisterde mee en begon toch een gesprek met mij. Hij vertelde mij dat hij niet kon stemmen, want hij kon niet lezen. En dan mag niemand hem helpen in het stemhokje. Ik was even van slag, want ik  had deze opmerking  niet verwacht.  De man zat in een rolstoel, maar dat was dus niet zijn grootste beperking.

Er zijn regels dat lichamelijke beperkte mensen ondersteuning kunnen vragen bij het stemmen, maar laaggeletterde en/of mensen met een licht verstandelijke beperking mogen volgens de kieswet geen hulp ontvangen in het stemhokje.

Wat me opviel was dat hij zijn beperking pas met ons wilde delen toen hij ons hoorde praten over  de zorg voor mensen met een beperking.

D66 in Amsterdam wil komende jaren laaggeletterdheid aanpakken. We moeten daarin een stapje verder gaan en in de toekomst ook onze laaggeletterde inwoners begeleiden bij het stemmen.  Hoe kan je voor je rechten opkomen als je niet mag stemmen? Maatschappelijke en politieke participatie is namelijk een recht van ieder mens.

Littekens op de knokkels?

On door lidwieninLidwien's blogs1 reactie

Littekens op de knokkels?

In deze blog van mijn echtgenoot schrijft hij dat het werkt als zorg en onderwijs aangepast worden aan de behoefte van degene die zorg nodig hebben en dat het heel belastend  is als iemand die zorg nodig heeft zich moet voegen naar een bestaand systeem. Er moet meer ruimte komen voor flexibiliteit en maatwerk in de zorg, zodat wie zorg nodig heeft en hun mantelzorgers niet langer tegen het systeem hoeven op te boksen en daarbij littekens op hoeven te lopen.  Lees verder “Littekens op de knokkels?” →

Verbind Wonen met Zorg

On door lidwieninLidwien's blogsEen reactie plaatsen

Verbind wonen met zorg
Vandaag op 2 maart ben ik op campagne geweest in de buurtkamer op het Zeeburgereiland. Het is een gloednieuwe buurt, waar nog volop gebouwd wordt. In het panel zat Jan Bert Vroege, D66 nr. 7. op de lijst. Het panel werd voorgezeten door ouderenactiviste Saar Boerlage. De thema’s van gesprek waren o.a. wonen en hoe je op deze plek nog beter kan wonen, de stadsdeelcommissies en het bouwen van meer woningen in het lagere en middensegment.
Een gesprek met één van de bewoners heeft me geïnspireerd voor deze column.
De bewoners wonen in een nieuwe flat voor 55-Plussers. Het is een woonvereniging waar ouderen een betere zorg willen organiseren door nabuurschap te bevorderen. Nabuurschap houdt in dat alle buren zich inzetten voor de flat en de buurt. Hierdoor wordt eenzaamheid voorkomen en kunnen de jongere ouderen voor andere ouderen hand- en spandiensten uitvoeren.
Het blijkt dat vitale ouderen veel voor de buurt kunnen betekenen. Alhoewel veel 55- jarigen zich nog helemaal niet oud voelen, hebben 55-plussers vaak wel een andere woonbehoeften en hebben ze meer vrije tijd dan bijvoorbeeld jonge tweeverdieners met kinderen.
Het wooncomplex bestaat uit gewone appartementen, maar het complex is uitgerust met een gemeenschappelijke buurtkamer. In de buurtkamer worden activiteiten voor de flat en de buurt georganiseerd. Op deze manier worden jong en oud verbonden met elkaar. Wie weet groeit dit fenomeen en zijn de buurtkamers bij een seniorenflat of woongroep de toekomst. Ik pleit ervoor dat deze woonvormen vaker worden ingezet om verschillende mensen samen te brengen en de buurten levendig en vitaal te houden.

De gemeenten en ook Amsterdam hebben ook de opdracht mensen die nu uitstromen uit beschermd woonvormen en opvangvoorzieningen in de wijk te huisvesten. Hiervoor zijn betaalbare en aanpasbare woningen nodig, maar vooral ook een sociale en activerende omgeving. Een omgeving waar mensen elkaar kennen en eventueel een helpende hand uitsteken als het wat minder gaat. Er zijn al diverse voorbeelden van gemengd wonen. We hebben in Amsterdam huisvesting voor jongeren en (jonge) statushouders. Deze doelgroepen kunnen veel van elkaar kan leren. Of (ex-)GGZ-cliënten die samen met de buurtvereniging de tuin onderhouden en of gezamenlijke activiteiten voor de buurt organiseren. Uiteindelijk is het doel dat de oorspronkelijke zorgvragers, minder zorg vragen en zelf ook andere buurtgenoten kunnen ondersteunen.
Deze woon-zorgconcepten houden vooral in dat alle deelnemers de verplichting hebben zich in te zetten voor de buurt. Studenten krijgen door hun inzet, korting op de woning, of toegang tot een (tijdelijke) woning. Ook zijn er mensen die zich op idealistische gronden graag willen inzetten voor de samenleving. Deze vrijwillige inzet moeten we als gemeente koesteren. Ik zet me graag gemeenteraad kandidaat voor D66 in om nieuwe woon- zorg vormen te stimuleren, zodat iedereen in Amsterdam met voldoende zorg kan blijven wonen. De overheid zou de gemengd wonen initiatieven kunnen faciliteren zonder teveel bureaucratie. Dus meer zorg en minder regels.

 

 

Uitgelicht

Sociale rechten zijn ook “Mensenrechten”

On door lidwieninGoed bestuur, Internationaal, Lidwien's blogs, Mensenrechten, Sociaal DomeinEen reactie plaatsen

 

Wat betekenen “Mensenrechten” voor de gewone burger?

Onder de klassieke mensenrechten vallen integriteitsrechten (zoals de vrijwaring van discriminatie en marteling), vrijheidsrechten (zoals het recht op vrije meningsuiting) en participatierechten voor het maatschappelijke en politieke leven (zoals kiesrecht). Deze rechten staan opgesomd en uitgebreid uitgelegd in het VN-verdrag (BuPo) van 1966.

Naast de klassieke mensenrechten bestaan er ook andere groepen mensenrechten zoals de sociale en economische rechten. Deze betreffen o.a. het recht op behoorlijke levensstandaard, recht op sociale voorzieningen, vrijheid van vakvereniging, recht op onderwijs, recht op gezondheid. Al deze rechten zijn mensenrechten, die ieder mens toekomen, waar ook ter wereld. Bij het bieden van voorzieningen aan mensen zijn dus niet alleen de wettelijke regels van Nederland en de gemeente van toepassing, maar ook de diverse sociale mensenrechten.
Een voorbeeld hoe mensenrechten kunnen helpen is dat sommige mensen tussen wal en schip vallen omdat de regels niet aansluiten op de werkelijke situatie. Hierdoor kunnen mensen in armoede terecht komen en daardoor geen menswaardig leven opbouwen.
Je kan stellen dat mensenrechten het uitgangspunt zijn bij het opstellen én uitvoeren van beleid. Dit betekent dat we niet alleen de regels moeten toepassen, maar ook kijken naar het resultaat bij het toepassen van regelgeving.

Als we op deze manier kijken naar regelgeving kunnen er verschillen ontstaan tussen gemeenten en ook binnen de gemeente bij het toepassen van de regelgeving.
Dit niet altijd onwenselijk, omdat mensen verschillende behoeften kunnen hebben en in verschillende omstandigheden verkeren.

Menselijke waardigheid is dat we in de gemeentelijke uitvoering tegemoet moeten kunnen komen aan essentiële behoeften voor een menswaardig bestaan en maatwerk moeten aanbieden in de bijstand en de Wmo. Maatwerk kan betekenen dat we niet alleen maar de regels toepassen, maar ook naar de uitkomst kijken. Heeft de voorziening werkelijke het gewenste effect? Wordt maatwerk ingezet om mensen zelf meer te laten doen? (om de bezuiniging te halen?) of ondersteunen we mensen werkelijk, zodat ze in hun eigen kracht op hun eigen manier een bijzondere bijdrage aan de samenleving kunnen geven.

Campagne pitch: maak zorg toegankelijk

On door lidwieninLidwien's blogsEen reactie plaatsen

Op 21 maart a.s. zijn er gemeenteraadverkiezingen. Ik sta op nr. 32 . Ik heb uw hulp nodig om D66 nog groter te maken. Ik wil het thema zorg, nog steviger op de agenda in Amsterdam te zetten, is het nodig dat kandidaten zoals ik, met affiniteit en expertise van de zorg  uw voorkeursstem te geven. Ook als ik geen voorkeurszetel ontvang zal ik me binnen en buiten D66 inzetten voor een toegankelijk zorgstelsel.

Voor mij betekent goede zorg,  dat de toegang tot die zorg sneller, beter en persoonlijker wordt. Er is meer maatwerk is nodig om daadwerkelijke ondersteuning te bieden aan alle mensen en in het bijzondere Amsterdammers.

In het dagelijks leven ben ik adviseur sociaal domein en ouder van een autistische zoon van 12. Ik heb zelf ervaren dat het niet altijd gemakkelijk is om de bureaucratische overheid te trotseren en de juiste hulp te vinden. Wachtlijsten, PGB administratie en gebrek aan specialismen binnen het onderwijs.

Laat me weten wat uw verhaal of ervaring is met de gemeentelijke of landelijke zorg? Schroom niet dit te delen met de politiek, want zonder uw verhaal is er geen zaak.

Stel de burger centraal in de zorg

On door lidwieninLidwien's blogsEen reactie plaatsen

 

Relatie burger en bestuur gebaat bij minder bureaucratie

Toen D66 werd opgericht  maakten we ons al zorgen over de relatie van de burger met de overheid. Nu  zit D66 in het centrum van de macht, maar er is op dit terrein nog veel te doen.

Vooral op het terrein van zorg en welzijn is er te veel bureaucratie waardoor Amsterdammers niet altijd de zorg krijgen die ze nodig hebben om mee te kunnen doen in deze stad. Gelukkig heeft het verkiezingsprogramma van D66 in Amsterdam veel aandacht hiervoor en ik heb daar als lid aan bijgedragen. Er staan standpunten in over zorg, welzijn en participatie, standpunten die de eigen kracht van mensen grondig versterken.

Als kandidaat gemeenteraadslid wil ik een bijdrage leveren om de bureaucratie in de zorg te verminderen. Het moet gemakkelijker worden voorzieningen aan te vragen en  cliënten maatwerk aan te bieden.

Echter er zijn veel tegenstrijdige regels, die het de uitvoerders en burgers niet gemakkelijker maken.

Eén voorbeeld is erg schrijnend.  Jongeren die Jeugdhulp ontvangen omdat ze bijvoorbeeld een psychische aandoening hebben of om veiligheidsredenen niet meer thuis kunnen wonen. Als ze 18 worden dan is de Jeugdwet niet meer van toepassing en vallen ze in de Wmo.

Strikt genomen wordt de jeugdhulp dan stopgezet en kan er een nieuwe voorziening vanuit de volwassenen zorg aangevraagd worden. Vaak geeft dit problemen. De zorgaanbieder levert alleen “Jeugdhulp” en geen “Volwassenenzorg”.  De inkoop en financiering is anders geregeld en de zorg loopt niet meer door. Ook zijn opvangvoorzieningen van kinderen die volwassen worden niet berekend op  doorstroom naar de volwassenenzorg. En een kamer vinden in Amsterdam is heel lastig. In het ergste geval komen de jongeren met een multiproblematiek dan bij het Leger des Heils terecht.

Ik wil de politiek laten weten dat we niet meer regels moeten stellen, maar keihard de uitvoerende professionals moeten ondersteunen om te doen wat echt nodig is.

Ontregel Amsterdam, mij een zorg

Uitgelicht

Archief

On door lidwieninLidwien's blogsEen reactie plaatsen

bty

Ontregel Amsterdam,  mij een zorg!

Ik ben Lidwien van Langen. D66-ers  zijn over het algemeen gelukkige, hoogopgeleide en redelijke mensen. We willen regie over ons leven. Een van de uitgangspunten van D66 is “ De eigen kracht van mensen”. “Wij willen dat de overheid deze kracht, vindingrijkheid en creativiteit van mensen ondersteunt en ruimte geeft. De sleutel voor verandering ligt bij mensen zelf en wij willen dat de overheid daarbij aansluit.

Sluit de overheid aan bij de kracht van mensen?

De praktijk is weerbarstig. In de praktijk is het vaak de overheid die het mensen belet om in hun kracht te komen. Om in aanmerking te komen voor voorzieningen moet je de weg weten, de kennis hebben en heel veel moed en dapperheid bezitten om de bureaucratie te trotseren.

In de media  zijn er vele gevallen bekend waarvan je denkt “hoe heeft het zo ver kunnen komen”.  Mensen die zorg mijden, geen vertrouwen meer hebben dat de overheid hulp kan bieden omdat ze tegen een bureaucratische muur van regels aanlopen.

Onderzoek heeft aangetoond dat stress in de bureaucratische werkelijkheid de mentale vermogens van mensen doet afnemen, ook van hoogopgeleide (D66-ers). Mensen weten zich geen raad meer hoe hun problemen op te lossen en openen de brieven niet meer.

Wat ga ik hieraan doen?

Ik pleit er voor dat de overheid naast de burger gaat staan en ondersteunt waar het nodig is. Door de mensen centraal te stellen en niet het systeem.  De overheid is er voor de burger en niet andersom.

D66 dient de vele bureaucratische en tegenstrijdige regels uit te bannen.  Regelgeving die de mens eerder tot waanzin drijft dan dat men er gelukkiger van wordt. Een van de grootste aandachtspunten is het voorkomen van schulden. De (landelijke) overheid is vaak ook een schuldeiser. Vaak kun je van een kale kip niet plukken en groeit een kleine schuld uit tot een mega probleem. Soms met uithuiszetting van mensen tot gevolg. Een trauma voor iedereen in het gezin. En de lokale overheid zit met de gebakken peren. Zelfs de toegang tot schuldhulpverlening is zodanig met regels omgeven dat mensen die dit nodig hebben dit vaak niet kunnen krijgen.

Kan Amsterdam het alleen?

Veel regels zijn door het Rijk opgesteld. Soms beperken deze regels de mogelijkheid voor goed lokaal maatwerk. Daarom is een goede lobby bij het Rijk noodzakelijk.

Kan ik het alleen?

Ik kan het niet alleen. Ik heb als kandidaat en mogelijk als toekomstig raadslid de kennis en hulp nodig van alle betrokken mensen om problemen te benoemen, te analyseren en oplossingen aan te dragen. Ik heb steun nodig van gewone mensen met een verhaal, zodat ik in de Raad op basis van bovenstaande visie aan dat verhaal een stem kan geven.

Stel het welzijn van de Amsterdamse burger centraal. Aan u de keus.

Met vriendelijke groet,

Lidwien van Langen, beleidsadviseur sociaal domein diverse gemeenten.